ورزش های شدید برای کاهش وزن بهترند یا ورزش هایی با شدت متوسط ؟

این دیدگاه به بحث در مورد پژوهش حالتی- از -هنر، تمرکز بر میزان بهینه برنامه های ورزشی برای ایجاد یک وزن پایدار و یا از دست دادن چربی در افرادی که اضافه وزن دارند یا / چاق هستند دارد. جامعه ما خواستار، پیام های جذاب در مطبوعات عامه پسند که وعده بهترین نتایج را در یک زمان کوتاه بدهند می باشد. این ممکن است توضیح تاکیدی باشد که توسط رسانه ها به آن دسته از مقالات علمی که گزارش اثر برنامه های کاهش وزن در مدت زمان کوتاه تر و شدت بیشتر دارند، باشد. با این حال، در مقاالت مربوط به اضافه وزن یا چاقی ، شواهد قطعی کمی برای اثرات مطلوب تر ورزش های با شدت بالا نسبت به ورزش مداوم با شدت متوسط برای کم کردن وزن بدن و یا از دست دادن توده چربی وجود دارد.
از آنجا که هر دو تمرین به عنوان عوامل موثر برای کاهش وزن بدن مشخص شده اند، تصمیم در مورد شدت ورزش باید منحصر به فرد و بر اساس نتایج متفاوت از دست دادن وزن یا چربی بدندر نظر گرفته شود. در این خصوص استدلال های موافق و مخالفی در مورد ورزش هوازی سنگین در افراد چاق وجود دارد. در میان بحث های موافق، این تظاهرات که، در مطالعات متعددی، آموزش های شدید به نظر برای تناسب اندام هوازی مؤثر ترند. در میان بحث های مخالف، این تظاهرات وجود دارد که تجویز ورزش شدیدتر باعث کاهش پایبندی و در نتیجه ترک ورزش می شود. بنابراین، یک برنامه ورزشی موفق باید با شدت متوسط و تلاش کم شروع بشود چرا که افراد چاق که اعتماد به نفس کم و وضعیت خلق و خوی بد دارند، و آشنا با تمرینات شدید نیستند به راحتی می توانند ورزش را ترک کنند.

his viewpoint debates the state-of-the-art research focusing on the optimal intensity
of the exercise programs for inducing a sustained weight or fat-mass loss in overweight/
obese people. In our demanding society, the most attractive messages in the popular press
are those promising the best results in a short time. This might explain the emphasis given
by media to those scientific articles that report the efficacy on weight loss of exercise programs
by their shorter duration and higher intensity.
However, in the literature on overweight or obese people, there is little conclusive evidence
for more favorable effects with high-intensity training than with continuous moderateintensity
exercise on body weight or fat mass loss. Since both exercise protocols have been
demonstrated as useful to reduce body weight, the decision on the intensity of exercise prescription
should be individualized and based on outcomes different from fat or weight loss. In
this regard, there are pro and contra arguments for the prescription of high-intensity aerobic
exercise in obese people. Among the pro arguments, is the demonstration that, in several
studies, high-intensity training appears to induce superior improvements in aerobic fitness.
Among the contra arguments to prescribe high-intensity exercise is the demonstration that
prescribing a higher-intensity exercise decreases adherence and results in the completion of
less exercise. Thus, a successful exercise program should be proposed at a moderate intensity
and a low perceived effort because obese subjects who have low self-efficacy, poor mood
status, and are not familiar with high-intensity workouts could easily drop out.

صفحات ترجمه شده 9 صفحه
صفحات انگلیسی 6 صفحه
سال انتشار 2013

• مشخصات محصول
• دسته‌بندی محصول
• برچسب‌ها
• دیدگاه‌ها