یک روش انطباقی اجزای محدود/بدون مش ترکیبی بر اساس توابع شکل با حداکثر آنتروپی موضعی برای مسائل خطی و غیرخطی

یک روش انطباقی اجزای محدود/بدون مش ترکیبی بر اساس توابع شکل با حداکثر آنتروپی موضعی برای مسائل خطی و غیرخطی

چکیده

در این مقاله یک روش ترکیبی انطباقی خودکار برای روش اجزای محدود (FEM) و روش بدون المان گالرکین (EFGM) برای مسائل الاستیسیته خطی و مسائل با هندسه و مصالح غیرخطی پیشنهاد شده است. در این روش جدید، ابتدا کل دامنه مساله با استفاده از FEM مدل می شود. در طول تحلیل، اجزای محدودی که از یک معیار خطای از پیش تعیین شده تجاوز می کنند به طور خودکار به یک ناحیه EFG تبدیل می شوند. این ناحیه EFG را می توان بعدتر با افزودن گره هایی اصلاح کرد و بنابراین از مش بندی دوباره FE که از نظر محاسباتی سنگین است جلوگیری نمود. به دو دلیل از توابع شکل با حداکثر آنتروپی موضعی در ناحیه EFG دامنه مساله استفاده می شود: مشخصه ضعیف دلتای کرونکر آن ها در مرزها اجازه اعمال آسان شرایط مرزی ضروری را می دهد و نیز یک روش طبیعی برای ترکیب نواحی EFG و FE را در مقایسه با استفاده از توابع پایه متحرک حداقل مربعات ارائه می کند. از فرایند تخمین خطای زینکیویج و ژو به همراه روش الصاقی ابرهمگرا برای بازیابی کرنش ها و تنش ها در ناحیه FE از دامنه مساله استفاده می شود، در صورتی که در ناحیه EFG از روش تخمین خطای چانگ و بلیچکو استفاده می شود.

تعداد صفحات ترجمه شده :30

تعداد صفحات انگلیسی:22

• مشخصات محصول
• دسته‌بندی محصول
• برچسب‌ها
• دیدگاه‌ها